Kudurmuþ çaresizliðim zamaný dövüyor bak! Her kýrbaç sesinde umutlarým dökülüyor hayata, Darmadaðýnýk. Kafamýn karýþýk olmasý sanýrým bundan. Kedi köpek doðurmuþ alýyor da aklým, Bir yokluðuna ermiyor. Kalem kývranýyor bakýþýmýn durduðu yerde… Ýki cümle arasý binlerce sancý. Kanýyor sanki kelimeler, Ben kadar çaresizler… Gün ýþýðýnda titriyor her biri, Geceye dayanýrlar mý bilmem…
Sevgili; Gözlerinde Ýzmir aðlýyor Ýzmir’ de sevgili…
Sensizliðe, Ana avrat düz gidilen bir yolda; Yüreðim dümen kýrmýþ, Gül rengi bir huzur arýyor. Mavilerim sende kalmýþ. Gri bir kýþ yeliyle, Yeþillerimi de getireceðim sana. Belki kýyamazsýn da; Kal sevgili dersin diye. Kal sevgili, ne olur gitme!
Sevgili; Gözlerinde Ýzmir, Ýzmir de sevgili… Sosyal Medyada Paylaşın:
nerio Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.