Yaprak Kırığı
Saçlarýnýn giyindigi siyahlara boyadým geceyi
Parmaklarýnýn dokunduðu ekmeðe buðuyu
Yüzünün düþtüðü aynalara sýrrý ufledim
Ayaklarýnýn deðdiði sokaklara yaðmurlarý sürüp
Bulutlardan nem kaptim
Durmaksýzýn kendini büyüten bir geçmiþin
Sismanlayan gövdesine sýðýndým
Yumuþacýk göðsune uzanip dilinle emzirdim kalbimi
Aç gözleriyle ruhumu emen bir güzellik çaðiydin
Muneccimler ellerinde papiruslerle imledi
Ýsmini , þuraya eskizlere gölge kalbime
Ters dönmüþ bir ovanýn verimli topraðýna
Zamana ve onun gün yavrularina
Dizginlerini koparan aç bir küheylan gibi catlattim cigerimi
Sabahtan çiy olup damar damar kabardim yapraklarda
Avcuna gelip apansýz patladý sabun köpükleri gibi gençliðim
Önünde yollar gibi uzayan su hatirima bak ve de ki
Kalbinin antik hüznünü astým mandala
Gözlerindeki yaþý sürdüm yarama
Elindeki kalemi isledim varakama
Dilindeki heceyi isledim elimdeki oyaya
Dinliyorum þimdi kimselerin bilmediði yabancý bir alemde
O saf türküyü
Kulaklarimla izlerim
Gizlerim kabuðu çatlamýþ yaralar gibi olur
Dökülür
Topraða düþer
Uzanir ve kendimi silkerim
Tozlarimdan arýnýp
Yeniden yazayým diye seni
Daða, taþa,kuma,kumsala ,
Ve þair tüm nebata
Ahh sagaltan, büyüten hata ...
30.11.2017 ( Istanbul )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.