SEVDA YORULMAZ
Umut yorulur,zaman yorulmaz.
Soludukça, ciðerlerin çürür de
sevda yangýnýnda, duman yorulmaz
Savrulur ordan oraya, tutunmak için
yapraklar yorulur, rüzgar yorulmaz
Býçak gibi saplanýr yaþanmamýþlýk
Anýlar yorulur, düþler yorulmaz...
Umut, takýlmýþsa kuþun kanatlarýna
Þu gökler yorulur, kuþlar yorulmaz .
Yardan gelen cefayý çeker de sine
Gönül yorulur, sevda yorulmaz
Aþkýn hamurunda ayrýlýk varsa
Kavuþmalar yorulur, veda yorulmaz.
Sevinç, pusup kalmýþ, ayazlarýnda
hüzün salýnarak gelir, akþamüstü
Çiçekler boynunu büker de bir bir
Baharlar yorulur, güzler yorulmaz
Tam da sükûtun zamaný þimdi
Suskunluklar yorulur, sözler yorulmaz
Sevda bir yangýndýr, dokunup geçse
küle döner insan, ateþ yorulmaz.
Bulutlar aðlarken vuslat düþüyle
çatlar toprak yorulur, Güneþ yorulmaz
Ümit yoksa, beklemek ölüme eþtir
Can telef olur da, hasret yorulmaz
Uykular haram göze, nöbetler uzar
Geceler yorulur, efkar yorulmaz .
Ne çare Mecnun misali düþsek çöllere
Aþýklar yorulur, çöller yorulmaz..
Sözcükler de ölür günün birinde
Sevdaya mezar kazan diller yorulmaz
Ayþegül Bahceci
28.11.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşegül bahçeci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.