Duygularýný ayna gibi yüzünde yansýtan kadýn... Sen ne engelleri çýkarýp attýn gönlünden. Artýk inzivâya çekilsin korkularýn; artýk su yüzüne çýksýn coþkularýn! Yetmedi mi midene giren kramplar? Boðazýna týkanan yumrular? En son ne zaman parladý göz bebeklerin? Ve unuttuðun zevâhirin? Hipotermiden çýksýn artýk þu bedenin...Nedir bu hep saçlarýna kar yaðdýran? Keþfet artýk kýtalarýný, onlar zaten senindi; izin verme ellerinden koparýp almalarýna... Göç etmeden ruhun, sirâyet etmeden umudun; iþgüzar ellere sýrtýný dönerek, baksýn artýk yoluna velhâsýl duruþun.
Bir Elif Miktarý 🍃
Sosyal Medyada Paylaşın:
bir_eliff_miktari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.