Yorgun Bir tüvali sürüyorum üstüme. Yýrtýk bir elbisenin içinden yorgun sayfalar taþýyorum baþka bir yüze. Þiir deðil bunlar iç acýlarým. Kanamasaydým Susarak anlayacaktým gökyüzene Baþka bir hikayenin ayak izlerini.
Þimdi öyle kýrgýným ki, Hiç bir sevda dahil deðil papatyalara. Ýncinen sade ben olsaydým geçerdi. Þiirlerimi çaldýlar benden Sonra yüreðimi. En son bir deliyi sevmiþtim Þimdi o da öldü.. Bembeyaz gövdesine sarýldým geceleri, Ne çok aðladým, Hiç bir þeyi deðiþtirmedi göz yaþlarým. Uzun bir süre yýkadým Üstümde lekesi kalan ahlarý mý Uyuyunca çýkar sandým, Geçer sandým. Daha çok caným yandý ve yara aldým. Sormuyorsun hiç Halbu ki; Protez bir kalbim olsun isterdim. Yada bir yaðmur olsaydým diye geçiyor içimden Islak bir serçeyi doyursaydým ellerimle.
"Unutulmak o kadar acý iþte...
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.