NE VARLIĞIN BELLİ NE YOKLUĞUN

Býrakmak mümkün mü seni
Her nefeste daha bir derin çekiyorum
Birini yakýp birini söndürür gibi
Yokluðunu soluyorum...

Gülüþün yýllanýyor hayalimde
Gözlerimi kapatýp seni düþlüyorum
Düþüyorsun aklýma bir çýð gibi
Aþkýný içiyorum...

Þu küçücük dünyamda
Senden gayrýsý yok biliyorum
Yalnýzlýðým bir kor gibi
Ýçin için yanýyorum...

Baktýkça hüznüm vuruyor aksine
Ýçime dolarken derin bir ah, susuyorum
Sanki patlamýþ bir volkan gibi
Denizlere akýyorum...

Hiç doðmayacaðýný bildiðim halde
Her seher vakti yolunu gözlüyorum
Geceyi saran yýldýzlar gibi
Bir bir sönüyorum...

Kaç zemheri geçti gelmedin
Ben hep ayný yerde seni bekliyorum
Yuvasýz kuþlar gibi
Kendimden göçüyorum

Ne varlýðýn belli ne yokluðun
Zahirimde yoksan, neyleyim hayalini
Artýk senden gayrý bir yol çiziyorum
Umuda doðan bebeler gibi
Yeniden doðuyorum...

Sosyal Medyada Paylaşın: