HAMİDE KADIN
Ben ; Faydalý Köyün’den Hamide Kadýn,
Yaþým doksan beþ mi desem, doksan dokuz mu ?
Elim, yüzüm kýrýþ kýrýþ, derim çekilmiþ
Asýrlýk bir çýnar gibi, hâlâ ayakta dimdik,
Duran benim.
Ben ; Kozan kasabasýndan Hamide Kadýn,
Oðlum, kýzým oldu ve torunumun torunlarý
Bir de seferberliðin elimden aldýðý üç erim
Buðdayým, ambarým, çiftim, çubuðum,
Sürüldükçe inilerim…
Ben ; Adana vilâyetinden Hamide Kadýn,
Gün görmedim ömrümce, dört duvar çevrili kerpiç
Çiçekler solmaya baþladýðýnda mis gibi kokar ya,
Gündüzlerim karanlýk, sürme gözler, al yanaklar soldu,
Goncaydým kocadým…
Ben ; Toroslarla çevrili Çukurova’dan Hamide Kadýn,
Avþarlar, Ceritler, Bozdoðanlar oymak oymak
Ve nice padiþahlar gördüm Mustafa Kemal Paþa’dan önce
Beni böyle boðum boðum dokuyup saran aðrý
Yüreðimde hissediyorum, iþte bu ölüme çaðrý,
Dua eder ellerim, artýk…
Kozan / ADANA
GÜNÜN SÖZÜ: Bir avuç altýnýn olacaðýna bir avuç topraðýn olsun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.