Z İ H İ N H A R B İ

ZÝHÝN HARBÝ
Akýl pazara düþtü, irademiz tenzilde,
Taþa inci diyenler diyor ki "inayet bu".
Saf saf ayrý koyulduk koþtuðumuz menzilde,
Kaza mý sanýyorsun, bilinçli cinayet bu.

Üst perde ninnilerle daldýrýldýk uykuya,
"Hiç" uðruna konulduk terazi kefesine.
Kaptýrdýk kendimizi gökyüzülü öyküye,
Bülbülü salýverdik, biz girdik kafesine.

Dostluk emareleri olmayaný dost ettik,
Sarýlýp kucaklaþmak çürük dünya gafýydý.
"Hiç" uðruna dostlarýn derisini post ettik,
Ýþte bu aymazlýðýn, hýrsýn fotoðrafýydý.

Gözyaþýyla sulanan tomurcuk güller soldu,
Öz suyuna rastladýk hokkabazýn diþinde.
Çaðýn akýllýlarý maddeye teslim oldu,
Deliler istiklâlin, istikbâlin peþinde.

Zihinler harbe girmiþ, yenik düþmüþ riyaya,
Sarmaz yaralarýný en aydýnlýk aðýtlar.
Ýki büklüm ram olduk görülmemiþ rüyaya,
Ya vurulsun baþýmýz, ya yýkýlsýn taðutlar.

Seyit Osman AKYÜZ

Sosyal Medyada Paylaşın: