Kök Hücrelerime Kadar Dolan Anne Kokusunu Özledim

Gökyüzüne müptela bütün gülüþlerim sustu o an
Anne sesli çýðlýklarým yetmiþ kat yerin dibine gömülürken
Sekiz kasýma kaç kez çizik attý kanlý gözyaþlarým
Unuttum
Unutmak isterken acýmý baba evinin bir köþesinde
Annemin sýmsýcak ninnileriyle sessizce
Eee eee diye uyuttum
Uyutmaya çalýþtýkça yüreðime kaçan hýçkýrýklara boðuldum
Âhhh anne sen gittin gideli daha çok yoruldum
Tükendim anne
Tükendiiimmm...




Þimdi hangi kelimeye dokunsam
Hangi ünlemi, baðlacý konuþtursam
Bilmiyorum...
Olmuyor artýk anne
Olmuyor
Þiirlerim de sustu
Yüreðim de
O çocuksu kahkahalarým da
Öyle garip bi haldeyim ki annem
Ne yaþayasým var
Ne de ölesim...




Belki kötü bir rüyadýr bu annem
Çýkar gelirsin þimdi
Ben kaçak çayý demlerken
Sen peynirli gözleme yaparsýn
Donatýrým masayý
Allah ne verdiyse
Gülüþe, gülüþe yaparýz kahvaltýmýzý
Tuðbiþ baðýmýza yaslanmýþken
Sýmsýký sarýlýrýz
Ben yine cenneti kucaklarým annem kokunu ala ala...




Âhhh annem bahçemdeki çiçekleri ne cok
severdin
Sýrf ben elceðizlerimle diktim diye
Birde havuzdaki balýklarýmý nasýl da hayranlýkla izlerdin saatlerce
Yaramazý hiç tanýmadýn anne
Inan onu tanýsaydýn en az benim kadar severdin
Biliyorum anne o da seni çok severdi ....









nagihan


Sosyal Medyada Paylaşın: