düþlerin terler
uyanýrsýn
terim karýþýr tenine
ister istemez
el yordamýyla ararsýn
saðýn ve solundaki bensizlikte
benden kalan bir ben’i
halbuki yerim sýcaktýr düþ yataðýnda
nefesim saçlarýnda
aralýk býraktýðýn kapýdan sýzan karanlýkta
ararsýn gölgemi
düþlerin terler
utanýrsýn
terim kir olur tenine
ister istemez
ellerinle yoklarsýn kendini
rüyadan kalma sýcaklýðýmdan iz arar parmak uçlarýn
kasýklarýnda buðu
iliklerinde kaným çekilmiþ
ve þehvetin boðumlarýnda tütsüdür nefesim
kokladýðýn avuçlarýnda
düþlerin demlenir
yokluðumda
gözlerinde kurulu boþ beþiktir arzu
acýlý bir ninnidir dudaklarýný düðümleyen
sessizliðin týnýsý kulaklarýnda çýnlarken
sayýkla adýmý
hohla þimdi ter tutan o pencerenin camýna
bak
gördün mü
dünde kalan bir kalbi ele veriyor parmak izin
adýnla adým yan yana
yana döne kývranýrken bensizlikten
yan sen
unutama..