Öğretmenim

Apaydýnlýk yarýnlara
Kapý açar öðretmenim
Karanlýða bir mum yakar
Iþýk saçar öðretmenim

Bir sel gibi taþar durur
Engelleri aþar durur
Yarýnlara koþar durur
Hakký seçer öðretmenim

Ýlim çýnar, dalýdýr o
Karakovan balýdýr o
Bayraðýmýn al’ýdýr o
Eken biçer öðretmenim

Hakikati bilmek için
Gözyaþýný silmek için
Ömür boyu gülmek için
Doðru ölçer öðretmenim

Ýlim cevher, asil maya
Okuyanlar gider ay’a
Cahil yola düþer yaya
Kalýr nâçâr öðretmenim

Kimse soru sormuyorsa
Kullar kafa yormuyorsa
Ýlim kýymet görmüyorsa
Ordan kaçar öðretmenim

Zaman nehri akar geçer
Hasret gönlü yakar geçer
Her doðan bir bakar geçer
Günler geçer öðretmenim

Bâkî deðil, ömür biter
Gün dolanýr, vade yeter
Damýmýzda baykuþ öter
Konan göçer öðretmenim

Sevgi eker, saygý biçer
Bu dünyaya gelen göçer
Hak yolunda serden geçer
Bade içer öðretmenim

M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: