Gülücük Kuþlarýma
bir þiiri yýkamaktan çýktým az önce
avuçlarýmý açtýðýmda
kelimelerin gürültücü sesleriyle karþýlaþtým
ne oluyor diye sordum
bizi iyi yýkamadýn yeniden yýka dediler
neden dedim
çocuklarý öldüren kelimeler hâlâ hayattalar
kalabalýk cümleler ustalarý parmaklarýmýn arasýndan
bana baktýklarýnda utandým
yüzümü çevirdiðimde göðe bulutlarýn kalbime aktýðýný
gördüm
tonlarca yaðmur gülüþleri bir bir giriþ yaptýlar gözlerimin
dehlizlerine umutlandým
bir gürültü koptu yine
baktým avuçlarýmda kanatlarý koparýlmýþ
harfler çocuklarý
gürültüyü kesin beynim katlediliyor diye baðýrdým
o an biri bir kez daha yýka þu þiiri diye baðýrdý
kimsin dedim
çocukluðunun masalý dedi
boz bulanýk rüyadan düþtüm kalbimin
serçe odalarýna
þiii sessiz ol dedim
þiir evlerinin üstlerini ört
neden dedi
gökyüzü çiçekleri üþümesin dediðimde
göðden çocukluðumun masalýndan beliz kuþlarý indi
ah kalbim dedim
mutluluk korosu ustalarý kalbime aktý
______kalbimiz cennet oldu
âmînlerimiz kabul______
S u s t u k
yedibirsýfýriki
Lösev/Duisburg
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.