Yetiþ... Ölüyorum! kurtar beni bu azaptan. Ýðneler batýrýyorlar saki kalbime. Kafama balyozla vuruyorlar. Ellerimi ayaklarýmý eziyorlar silindirlerle. Tek tek yoluyorlar sakalýmý.
Yetiþ... Tuzlar basýyorlar yara almýþ yüreðime. Kerpetenle çekiyorlar týrnaklarýmý. Koskoca kör býçaklarla yüzüyorlar derimi. Saçlarýmý yoluyorlar tek tek yetiþ.
Yetiþ... Bir el uzat bana,tut ellerimden, yüreðimden. Gözlerin, dudaklarýn, saçlarýn, O güzel yüzün hayat versin bana... Tut ellerimden.
Yetiþ... Sen gelirsen, výz gelir týrýs gider tüm bunlar. Kör kurþunlar, boþalan namlular. Hepsi hikaye... Sen yetiþirsen biter bu azap.
Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafa_mandıralı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.