Bir gün ölümü bulacaksýn, Yalnýz odada. Yalnýzlýðým bile, Yüreðini yakmayacak. Ölümüm içini kanatmayacak. Ne çenem baðlanmýþ olacak, Ne gözlerim kapatýlmýþ. Son anýmda Yasin’de okunmayacak. Yalnýzlýðým ölümümden baskýn çýkacak. Ne sen aðlayacaksýn ne kimse aðlayacak. Koynumda günahlarým, Toprak ananýn kollarýnda; Yalnýzlýðým da benimle birlikte uyuyacak. Karným acýktýðýnda serçeler gibi, Bir mü’minin gönderdiði fatihayla, Karným doyacak... Ankara,11.05.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.