Gece karanlýðýnda Suya düþen ayýn gölgesi gibi Bir anda düþmüþtün gönlüme Daldým deryanýn dipsiz kuyularýna Þimdi giderken de yalnýzlýðý býraktýn bana Söylediðin her cümle Yalnýz kalýþýmýn anlayamýydý. Çaresizliði yazýyorum Yokluða doðru süzüldüm Bilnmez denklemin içinde yalnýzým Anlamsýzlýðýnda beklemedim anlaþýlmayý... Ne yazýk ki Ben indikçe derinlere Sen hep kaçtýn bir deniz kýzý gibi
Özleminle beraberim... Sonunda kesildi nefesim Sensiz mi geçeceðim ebedi aleme Biçare yüreðim senin mülkünde Söyleyecekleri bu kadar varmýydý Susmaya mahkûm olmak ne feci! Ben yalnýzlýk için mi yaratýldým Ýçimi açacak sevginden hep yoksun Yalnýzlýklarýn en korkuncu sensiz olmak YUNUSCA Sosyal Medyada Paylaşın:
PAMUKŞEKERİM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.