Kurþundan daha aðýrdým, Ýþtahým yoktu, keyifsizdim, Aklýmda sevdiðim vardý, Ama yoktu, Yüreðim yoksuldu, Gözlerim mahzundu, Ellerim uyuþmuþtu, Ayaklarýma prangalar vurulmuþtu, Sevdiðimin yerine de düþünür olmuþtum, Hasta mýydý? Üþüyor muydu? Görünmüyordu. Þimdi ne yapýyordu?
Papatya falýna her baktýðýmda, Bir ‘seviyor’, Bir ‘sevmiyor’ çýkýyordu, Ýþte o an, Yüreðimde sanki kýyametler kopuyordu, ‘Baþýmý alýp gideyim buralardan’ diyordum, Sözüm, kendime de geçmiyordu, Sonunda dayanamayýp, hastaneye gittim, Uzun uzun dinledi beni doktor, Söylediðine göre bendeki hastalýk çok ilerlemiþ, Reçeteyi elime tutuþtururken sýký sýký tembihledi: ‘Saati, dakikasý yok, Yazdýðým bu ilacý hiç ara vermeden her gün kullan, ‘Çok tesirlidir, sonra da gel görüþelim ’dedi.
Reçeteyi bile okumadan, Doðruca eczaneye gittim, Eczacý garip garip yüzüme baktý, Alaycý bir tebessümle : ‘ Yok böyle bir ilaç, hiçbir yerde bulamazsýn.’ dedi, Bakmadýðým eczane kalmadý, ‘Ulan’ dedim kendi kendime, ‘Bu ilaç nerede bulunur?’ Koþtum en yakýn aktara, ‘ Kýrk yýllýk aktarým, duymadým böyle bir ilaç’ dedi, Dilimde bin bir küfürle, soluðu tekrar hastanede aldým, Doðruca doktorun odasýna daldým, ‘ Sen dalga mý geçiyorsun, adam mý seçiyorsun? Böyle bir ilaç hiçbir yerde yok’ dedim. Doktorun sinirleri alýnmýþ gibi gýký da çýkmadý,
‘ Yahu deli olacaðým, konuþsana, senin doktorluðun bu mu? ‘Þikayet edeceðim seni.’ dedim, Doktorda yine çýt yok, Bir de alaycý alaycý gülmesin mi? Ýyice çýldýrdým, Tam yakasýna yapýþacaðým sýrada, ‘Hemen parlama öyle, Sen reçeteyi bile okumamýþsýn’ dedi. Reçeteyi çýkardým cebimden, baktým: ‘ Sevgi aþýsý’ yazýyordu. Ve ardýndan tokat atar gibi cevapladý: ‘ O ilaç sensin! ‘Nasýl yani? ’ dedim. ‘Kendini ihmal etmiþsin, önce kendini sev, ‘Mutluluðun reçetesi, insanýn önce kendisini sevmesidir.’ dedi. ‘ Bunu daha önce hiç düþünmemiþtim, Sevgimi kendime deðil, hep baþkalarýna vermiþtim. Hep vermiþtim, hiç alan olmadým’ dedim.
Doktor bana aslýnda iyi de bir ders vermiþti, Üstelik bu ilaç bedavaydý ve herkes için geçerliydi, Sürekli bu ilacý kullanýyorum, Hem de yüksek dozda, Hayatým boyunca da kullanacaðým, Önce kendimi seviyorum, Sonra da sevgiyi hak edenleri… Ve sevdiklerime, deðer verdiklerime, Yürekten þunu söylüyorum: ‘ Sizi çok seviyorum, benden size zarar gelmez, Sevgimle kalýnýz, hep bende kalýnýz! ‘ ‘’Peki ya kötüler?’’ derseniz, Onlar birer tuzak, hep uzaðým, hep uzak…
Vecdi Murat SOYDAN (Yaþanmamýþ Aþklarýn Þairi) 04 Ocak 2013- Saat: 10:58 Isparta Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşanmamış Aşkların Şairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.