Adam, kadýnýn gözlerinin içine bakarak Ýtirafta bulundu: ‘Seni çok seviyorum.’ Kadýnýn birden rengi deðiþti, ‘Sus, sevme beni! ‘Bir daha da o cümleyi söyleme! Bu konu kapandý.’ dedi… ‘Demir kapý mýdýr ki, kapansýn’ dedi adam, Yüreðine elini bastýrarak...
‘Sus ve konuþma! ’ dedi kadýn. Adam dediðine diyeceðine piþman olmuþtu, Dilin kemiði yoktu, söz de aðýzdan çýkmýþtý, ‘Sevmiyorum’ demeye alýþtýrdý kendini, Dilini baðladý, yüreðini daðladý, Sevmiþken, nasýl ‘ sevmiyorum.’ diyebilirdi?
‘Unut beni! ’ dedi kadýn. ‘Unutmak mý? Sen benden ölmemi iste, öleyim, Ama asla unutmamý isteme’ dedi adam. ‘Unutmak zorundasýn, beni sevme’ diye tekrarladý kadýn. ‘ Seni çok seviyorum! ’ diye yineledi adam. ‘Çok acýlar çekeceksin ama.’ dedi kadýn. ‘Acýlara alýþtým, beni sevmesen de olur, Hiç olmazsa, seni sevdiðimi bil, Bir selamýný bari esirgeme, Beni de kötülerden bilme. ’dedi adam.
Kadýn sevmese, deðer vermese, O an adamý bir çýrpýda silerdi, Ýzin vermezdi ilgisine, Adam, kadýný sevdiðine deðil de, O sözü söylediðine piþman olmuþtu. Çok ayýp etmiþti, Kardeþliði, dostluðu zedelemiþti. Kadýn selamýný, adam sesini kesti, Birbirlerinden sessizce uzaklaþtýlar…
Vecdi Murat SOYDAN (Yaþanmamýþ Aþklarýn Þairi) 19/11/2017, Isparta
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşanmamış Aşkların Şairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.