Soðuktu ve yaðmur çiseliyordu Tanýmsýz hallere sarmýþtý yine bedenim Sokaklar sanki ruh taþýyordu geceden sabaha Yalnýzlýðýmla sarmaþ dolaþ, bir ýþýk sýzýyordu odama Ve ben çoktan sensizliðinin senfonisi eþliðinde sokak lambasýna içimi döküyorum Yalnýzlýðýmla kaldýrýyorum son þarap kadehini Zifiri gecenin misafiriymiþim, gibi aðýrlýyorum kendimi Nisan yaðmurlarý tadýnda fýþkýracak, ölü gövdelerin yandýðý bu gecede. Herþeyin saklandýðý bir tek hecedir, titrek dudaklarda cevabýný arayan. Usulca doðuyorum gecenin rahminden. Firari bir rüyadayým þimdi Korktuðum herþeyle yüzleþiyorum! Hesabý soruluyor yaþanmýþlýklarýn Bir soru bir bekleyiþ! Ve bir de kayýp giden yýldýzlarýn hikayesi Hala yaðmur çiseliyor kapkara hüzünlerimin üstüne Ýflasýn eþiðinde þimdi aþkým Avuçlarýmda delicesine bir özlem Kalabalýklara inat bir yalnýzlýða býrakýyorum Ve sonra sukunetinde kayboluyorum Artýk hükümsüzdür karanlýðýn rengi Hep uzaðýndayým hayatýn Sonrasýzlýðýna sarýlýyorum hayallerimin Sokaðýma sen veda edeli...
28.Aðustos.2016 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ehmed Kardok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.