Gönül Bahçesi Sen gönül bahçemin gülüsün, bülbülüsün, Sen ruhumun hiç bitmeyen, ilk hasretliðisin, Ben maþuka varmak için inleyen biçare ney’im, Sen gönlümde kanayan aþk ateþinin failisin...
Yandýk, coþtuk, seni aradýk âþýk Yunus misali, Nice, çöller, dumanlý daðlar, deryalar aþtýk da geldik, Bu elleri mekân bildik, tek senin aþkýn için, ey yâr, Firkatzade gönlüme bir ýþýk tut ne, baþýn için...
T u n a c a n
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tunacan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.