Islak Ceket

Düþler göründüðü kadar yorgun deðildi
Sen, düþlerin incinen ve körelen velisi
Sonlarýn ilklere o bitmek bilmeyen serzeniþi
Sýrtýndaki küfelerin , gölge gibi, sezinleniþi
Sonlarý yazmayý kalem kýran þairler gibi
Ýstemeden sevmeyi diretilen Ünzile gözleri gibiydi
Bir Bey’in ceketinin üstündeki gölgeli kadre taneleri
Dinmeyen ufkun , doðmayan yakamozlarý acýlý sesiydi
Konuþtukça ölmek idi.
Gözlerinde benzerleri,
Sözlerinde eþi benzersizliði,
Yakalamak ;kaçan bir edanýn sinmiþ ýslak ceketiydi
Yakþý olmak;kaçan bir adamýn silinmiþ ak gözleriydi
Uykularýnda sonlarý ;ilk vedalarýnda son güçleri gizliydi.
Islak ceketine raðmen...
Sosyal Medyada Paylaşın: