Masumiyet çocukta; yetiþkinde pinhandýr, Yörüngeden çýkanlar memleket’te buhrandýr. Dil hun olan gönüller, sevdalýya mihmandýr, Devleþir ihtiraslar þaha kalkamýyorlar.
Zamanýn rüzgârýnda, savrulur ademiyet, Elmaslar ederinde, bu hengâmda kemiyet. Yola revan bilgeyle, iz sürmezse cemiyet, Giden yolda kaybeder, hesap yapamýyorlar.
Ruhum daralýnca can, gözüme girmez uykum, Sel akar yataðýnda, býrakýr çakýlla kum. Girdabýyla süpürür, hortumla gelen vakum, Bedenler uçuþur, çarpmadan inemiyorlar.
Ýndirelim kitabý tozlanmýþ raflarýnda, Hakikat inci mercan, Kur’an Mushaflarýnda. Yer bulalým Nebinin nur yolu saflarýnda, Kalp gözleri paslanmýþ, nuru seçemiyorlar.
Mehmet DEMÝREL Sosyal Medyada Paylaşın:
m.demirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.