Tanrýsýz çöllerde yelesiz koþarken þehvet
Teðet geçiyor
Ýsterik bir fahiþenin görselliðe açýk yanýndan
Damlamýyor vicdan
Damlarda sürten kedilerin üstüne
Ellerim yitirmiþ þev katini
Þiirlerin eskidiði zamanlardayým!
Tanrý bile küserken yalnýzlýðýna
Hiçbir þey silemiyor
Dudaklarýnda tattýðým
O þarabýn tortusunu yaþamdan
Oysa daha usta ellerim olaydý
Yaratabilirdim fýrtýnadan sonra gök/kuþaðýný
Yazabilirdim daðlarýna
Mavi yanýmdan
Zambaklarýn güneþe özlemini
Daha büyük yüreðim olsa
Dönmezdi kýzýl gülün rengi
Güvensiz mevsimlerde sarýya
Tutunabilirdi ellerim uzaklýðýna
Ve
Böyle gebe bakmazdý
Umudun eskidiði zamanlar
Bu son yalnýzlýðýma….
Taylan KOÇ