o yasak, bu yasak, sevgi yasak, aþk yasak, tutku yasak, peki söyler misin, serbest olan nedir sevgili? seni uzaklardan sevmek mi? resimlerine bakýp bakýp, göz hapsine almak mý? rüyama giresin diye yirmi dört saat uykuya dalmak mý? senin de beni sevdiðin ihtimalini düþünmekten kafa yormak mý?
haydi sevgiye sýnýr çizmemi iste, gökkuþaðý bile üzerinde sayýlý renkleri barýndýrýrken, gökyüzünün bir sýnýrý var da ben mi bakar körüm? ellerine düþen her bir yaðmur tanesinde, misal bu ya, göz yaþlarýmý hatýrlayacak olsan, o yaðmur taneciklerini bir þiþe içine doldurup, koleksiyon niyetine müzayedede açýk artýrmaya çýkartýp, bedavaya da versen, kimsenin almaya tenezzül etmeyeceðini bildiðin halde, yine kendine saklar mýydýn? yoksa iade eder, baþýnýn çaresine bak mý derdin?
yaprak, kurumakta olan aðacýn köküne demiþ ki, ‘’yaþaman için sana lazým olan kök hücren olamasam da, seni yaþatmak için elimden geleni yapmaya seve seve razýyým, çünkü senden bir parçayým, yeter ki beni dalýndan koparýp yerlere atma, atarsan önce ben kururum, sevginle sarýp sarmala ki, seni aþkla sevebileyim, sayýlý ömrümüzde ikimizin de yüzü gülsün"
ne vakit severek bir müzik dinlesen, o müziðin notalarýnda olmayý o kadar çok isterdim ki, kulaðýna gelen ritmin her salisesinin kentrilyonda birinde, sana o denli yakýn olmak kadar mutluluk verici ikinci bir ihtimal þu an için mümkün görünmüyor, ve elbet bir gün unutulacaðýmý bilmek ihtimâli kadar, canýmý yakacak bir baþka sebep, sonuç iliþkisi de yok.
notalarýn birleþmesinden doðan müziðin ritmini kulaðýnýn duymasý kadar, kilometrelerce uzaklardan sana olan çýðlýklarýmý duyamayacaðýný bilmenin derin üzüntüsünü yaþadýðýmda umarým ruhun hissetmez, çünkü cidden dayanýlmaz bir acýsý var, jilet kesiðimi mi desem, falçata yarasý mý? Ýkinci bir ihtimâl daha var ki, ruhum azapta.
aklýma olmadýk zamanlarda da gelsen, kendimi tehir eder, gökyüzüne bakarým, her milimetre karesinde sen varken, her parçaný bir bir birleþtiririm, o vakit yaþam alaným geniþler, sana duyduðum bitimsiz sevgi topraðýn yaðmurla buluþmasýyla eðer, kurak iklimlerde çöl olmak yerine, damla damla gönlüne yaðmak istemem kadar, ikinci bir ihtimâl de dilenci olmamdýr ki, senden baþkasýna mendil açmadým diyebilecek kadar, onurluyum ve sadece sana sadýðým desem de, mendilin olmaya razý gelecek kadar da komiðim, ki üçüncü ve en son ihtimâl, bu durum ya pek fena, pek kötü ya da bayaðý acýnacak haldeyim.
kalbine iltica eden bir meczup olsaydým, hangi hükümle yargýlardýn ki beni? iltica ettiðim için kaçak göçmen statüsüyle mi, hakkým olmayarak kalbini fethettiðim için, zorla el koyan zorba bir aþýk olarak mý?
baktýðýn her yerde olmayabilirim, öyle bir kaide de yok, bende hep sen varken, baktýðým her yerde sen olmasý kadar, olaðan bir þey de yoktur zannýmca, ortada açýk, seçik olaðanüstü bir durum varsa da, mesele benim olmaktan çýkmýþ, memleket meselesine dönüþmüþtür, ki adý da sevgidir, aþktýr, tutkudur, ihtimâl budur ya, ya hiç okumadan satýrlarý geçeceksin, ki o halde bu þiir yok hükmündedir, ya da ikinci bir ihtimâl daha var aklýmda, sen varsýn! en güzel þiir bu olmalý.