istanbul türküsü: LâL yalnızlık

ben bir (h)iç
/ kimse’yim...
bir yanýmda üþüten bir yalnýzlýk;
diðer yanýmda
sesime karýþmýþ yokluðun.
nedendir ki,
çýðlýklarýn yankýsýdýr uzaklardan gelen.
sokaklarda bir gölgedir þair;
kendinden kaçak!
kafir bir gülümsemedir dudaklardan,
an be an dökülen.
/ hoyrat kalabalýklarda;
/ bir adýn var senin, kirlenmemiþ,
/ beyaz...

onun için düþ’lerim,
en çok beyaza çalar LâL yalnýzlýðýmda.
saatlerin adam yutan tiktaklarý arasýnda,
bir þehir bütün beyazlara inat,
en karanlýk saatlerinde,
sokaklarýnda kendini o kadar kaybetmiþtir.
/ sarhoþ bir aðýzda;
/ eski bir istanbul türküsü.
/ fahiþe bir yatakta,
/ istanbul hatýrasý!...

bilinmedik hiç bir nakarat yoktur artýk.
ve bütün þarkýlar,
hep ayný buruk notayý sayýklamaktadýr...
bu þehir,
âh bu þehir;
isyan bayraðýný çekmiþtir!
/ bütün fethedilmiþliðine karþýlýk
/ bir o kadar esir olmuþtur...

bütün ümitlerim;
kirletilmiþ fahiþe bir þehrin,
yatak ucuna býrakýlmýþ bozuk para gibidir artýk.
umutlar;
serkeþ bir rüzgara teslim,
beyaza çalarken LâL yalnýzlýðýmýn,
çýkmaz sokaklara dalan noktasýnda.
gözlerimde asi bir yalnýzlýk,
iki tarafý keskin býçak;
/ ne yanýmý dönsem hep bir yaným kanar
/ ve yine ne yanýmý dönsem,
/ bir þair orada yanar...

düþ’lerim;
kayýp gidiyor hiç kimse olduðum noktada.
bir þair var orada;
sokaklarýn kývrýlýp gittiði noktada.
bir yaný hep kanar,
diðer yaný hep yanar...
/ LâL yalnýzlýk...
/ KâL yalnýzlýk...

26 haziran 2006
mustafa nazif

fotoðraf: mustafa nazif




Sosyal Medyada Paylaşın: