Þehre yaðmur yaðar kaldýrýmlar ýslanýr.. Toprak kokar dört yaným içimde bir þair ayaklanýr...
Þehre yaðmur yaðar, rüzgar olasým gelir sonra bulut sonra deniz sonra damla.. Düþüp ölesim tutar gecenin ortasýnda nihavend makamýnda..
Kavuþmasý yazýlmamýþ her gidiþ bir çýban gibi göðsümde zonklayýp durur.. Þehre yaðmur yaðar küf kokan yalnýzlýðým küfrünü suratýma savurur.. Ki dili kesilmiþ aþka fasýllar demliyor yine de zaman Ýnkara düþmek mistik bir yanýlsama Zira yine aþk deðilmiydiÞahý Süleyman’a fermanlar yazdýran
Þehre yaðmur yaðar Ben sana koþarým ne vakit kendimi bulmaya kalksam Sussam ihanet konuþsam kelimeler kursaðýma kendini asar Anla ya da anlama tövbesini bozmuþ iki günahkar kadar suçluyuz
Þimdi adým hatrýna son bir yadigâr býrak is kokan avuçlarýma Soluðu tükenmiþ günlerin veda seremonisidir bu Durma yüreðini bastýrda git þu çýðlýðý düðümlenmiþ b/aðrýma
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yadigar Yeliz Yaman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.