iki kanat çýrpsam deniz de tuz su da buz sus mayasý çalýnmýþ insan oðlu
bir yaným kavga yolu bir yaným sevda dolu hep gün sonu kýsa çöp inanmýyorsan ölümü öp
çaðýrdým ateþin üstünde demiri döðmeye gel soðumadan ellerim çelikleþsin yüreðin dumaný üstündeyken pýnarda su ol kuþta kanat
mavileyin gök kuþan orman kokuyor toprak kokuyor yediveren gül kokuyor korkmuyor bir çocuk yalýn ayak koþuyor
havada aðýr yalnýzlýk kokuyor
baktým boþ beþik bakýþlarýn senin de bir baþýna gelincik kanakandým yetim çocuk bakýþýnýn içinde...
demek hiç doymayacak toklarýn karný öyle mi bu onursuz harami düzenin bütün musluklardan bal aksa kovanda olacak gözü sövsen vergisini alacaklar yersen umutlarýný
kurulu düzen çaldý haydi kalk göðüs kafesinde sayýlý nefeslerden bir boðum alacaklý gibi dayanmýþ boðazýna ne zaman çeksen çakýþýyor zamanla
hadi el sallayalým öpelim gözlerinden allah’a ýsmarlayalým karýþýyor insanlýk
ben bu döngünün ortasýnda az aðlamadým kekre bi tat býraktý en son aðzýmda yalan gibi kabus gibi daha sen s/us adýný bile sözlüklerde bulamadým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mutluluk mavi çocuk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.