FAÇA

...hiç bir þey kolay olmamalýydý.
güzellik, zorluðun þehvetinde gizli
yaþamak sanatý zor...



bu aralar, yalnýzlýðýmla volta atýyorum.
þehrin sokaklarýnda,
kaldýrým taþlarýndan duvarlar örerek ilerliyorum .
yeni deðil, çok eski mahkumum...

yollar boyunca,
süretler, gölgeler...
mýzrak burçlu gökdelenlerde,
demir kepenkli evlerden
özgürlüðe açýlan pencereler!

dumaný üstünde,
sigara izmaritlerinde,
bin ah, bin iç çekiþ...
küfürler...
arabesk hüzünler...
entel gülüþler...

göz deðmedik yer kalmamýþ,
ürkek ceylanlar su içmeye inmiþ...
köþe baþý pusularda bekliyor, timsah kürklüler...

çelikten olsa nazarlýðýn, muskan...
taþý çatlatýr meraklý gözler...

karanlýða,yüzümü çivileyeli çok zaman oldu.
bir ýþýk sýzsa,
halesinden görsem insanlarý
gün boyunca sýrtýmda taþýrým
kimisi evimde arsýz misafirim olur,
kimisi yavuz hýrsýz,
kimisi gecemde düþ...


artýk,
okunmasýn alým yazým , falcý aðýzlarca
alnýmdaki izlerden gidilmesin uzaklara...
ömür biçilmesin tel tel düþen beyazlara...


þu sokaklarýn, bir gün de ben façasýný alsam
tükürsem, yüzüne yüzüne...


ULVÝ CAN YOLDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: