EY AŞKI ZEHİRİM!!!

Bir tek sen sevmeliydin beni yâr;
Sen tutmalýydýn, yalnýz gülen gözlerimin elinden.
Ki o gözlerde hüzün deðil sen olmalýydýn..
Ve adýný her duyduðumda sen diye ýþýldamalýydý...

Ey hasret pýnarlarý, sizde þahitsiniz sevdama,
Sana kavuþmak haram mýydý ki bana;
Yoksa, gaflete düþmüþ câným sende mi hayat buldu..
Ya da Rabbim bana bir hediye mi verdi?
Ey kulum iþte fýrsat ’bul beni ’ diye,
Ancak elimdeki sevda ne ilahi aþký buldurdu,
Ne de dünyevi aþký....

Oysa severken hapsettik kalbimizi,
Sevmemeliydik birbirimizi.
Kendi kendimize katlanamaz olduk þimdi,
Öyle ki kalbimizin sesini duymamak için,
Baþkasýna muhtaç ettik.
Onlarda yaktý, yandýrdý,kavurdu ayrýlýk çöllerinde.

Aþký tadan o kadar az insanýn varlýðýna inat,
Aþký bitirmeye yemin etmiþ kalpler var azizim,
Sen dilimde türküyken susturanlar var.
Ve gözümde gözyaþýyken kurutanlar var...

Biz kavuþsak ne olacakmýþ,
Kavuþmadýðýmýzý zanneden beyinler ve kalpler ziyandayken,
Bak þimdi yanýmdasýn mesela,
Gözlerin gözlerime bakar,
Ellerin, ellerimden tutar gibi,
Hasede düþen gönülleri kurusun!...

Ey yokluðu efelim,
Sevda adýna son kadehim.
Ölmeden öldürdün,
Ey aþk-ý zehirim...
Ölmeden öldürdün,
Ey aþk-ý kebîrim...

Sosyal Medyada Paylaşın: