Satýr arasý boþluk býrakýyor sürekli, cümlelerinin içi içine sýðmýyor; virgüller birbirini kovalýyor... sonu gelmeyen üç noktalar cabasý. Saatlerinin eteði zil çalýyor, yelkovan bi yandan akrebi kýþkýrtýyor. Gece yarýsý bir prenses oluyor âdeta... Etrafýnda, þâirler alkýþ tutuyor. Kemanýnýn gölgesi adým baþý takip ediyor. O incecik yolunu aydýnlatýyor. Sessiz Sedâsýz Öylece bakýyor Mi, la, re, sol göz kýrpýyor parmaklarýna... Arþesi özgürlüðünü ilân ediyor. Bütün o masallara karþýn, bu kez prenses dönüþmüyor... Daima ayakta kalýyor, ruhuna sinen huzurla göz kapaklarýnýn yükü kendini býrakýyor. Akýp gidiyor. Omzunda kalbinin aynasýyla, ardýna bir an olsun bakmadan tereddütsüz yürüyor. Son kez kalbi sadece ufku görüyor. Biliyor ... Hissediyor...Ve en çok bu âný seviyor.
Bir Elif Miktarý 🍃
Sosyal Medyada Paylaşın:
bir_eliff_miktari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.