Topraktan çýkan ekin, önce yerde sürünür. Daha sonra boy verir, halý gibi görünür. Derken baþaklar açar, taneler sýralanýr. Zamaný gelir patlar, baþaklar aralanýr. Her tane bir candýr, her tane bir hayattýr. Her bir tohum aslýnda Allah’ý hatýrlatýr.
Kuru sandýðýn aðaç, baharda yeþillenir. Rengarenk çiçek açar, neþelenir, þenlenir. Derken meyveye döner, canlýlara rýzk olur. Herkes nasibin alýr, her þey yerini bulur. Mütemadiyen döner bu Ýlahi tecelli. Yaratanýn elinde mahlukatýn eceli.
Arý kovandan çýkar; çiçek, çiçek dolaþýr. Çiçek özüne inip, peteklere bal taþýr. Hiçbir zaman yorulmaz, asla þikayet etmez. Baðlýdýr yuvasýna, baþka kovana gitmez. Arýnýn bu haline bakýp, ibret almalý. Ömür geçip gitmeden, tefekküre dalmalý.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.