ANNEM

Mutfaktan bir ses gelir: “haydi, herkes sofraya!”
O annemin sesidir; kalkýn, el yýkamaya
Sandalyeler bellidir, en baþtaki babamýn
Herkes yerini bilsin, oturmayýn oraya!

Yemyeþil gözleriyle, bizleri takip eder
Herkesle ilgilenir; göz ucuyla inceler
Leziz yemekler yapar, sevgisini katarak
Yemeði beðenenden, o an iltifat bekler

Güneþ doðduðu vakit, onun için çok geçtir
Uykusuz kalsa bile, o her zaman güleçtir
Yedi çocuk büyüttü, ardýndan torunlarý
Yaþý altmýþ da olsa, benim annem hep gençtir

Sabah erkenden kalkýp babamý yolcular hep
O’ndan önce uyanýr; bulmaz bahane sebep
Kapý önüne kadar, eþlik eder Bey’ine
Büyüklerden gördük der; bizde böyledir edep!

Yaþýna hiç bakmadan, akþama dek çalýþýr
Ne bulaþýk dayanýr, ne de kirli çamaþýr
Ýbadeti aksatmaz, çok fazla iþi olsa
Nur yüzünü görenin; gözü, gönlü kamaþýr

Güzelce yetiþtirdi, iki kýz ve beþ erkek
Hepsinin birer birer, üstüne titreyerek
Evlatlarýndan memnun, her zaman þükür eder
Boþa gitmedi onun, verdiði bütün emek

Tüm samimiyetiyle, yaklaþýr sorunlara
Ne isterlerse yapar, kýyamaz torunlara
Birazcýk temkinlidir; ince eler, sýk dokur
Öyle çabucak kanmaz, gönülsüz “buyrun”lara

Küçücük böcek görse, kaçýp çýkar avluya
Tedbirini alarak; mahal vermez korkuya
Çok dikkatli ve dakiktir, her günü planlýdýr
Temizlikte titizdir, duyarlýdýr kokuya

Annelik bu dünyanýn en güzel bir duygusu
Anne için her þeyden önce gelir yavrusu
Haklarý ödenemez, kimler ne derse desin
Bizleri büyütürken, feda olmuþ uykusu

Hamdi, bitiremezsin; yüzlerce þiir yazsan
Ne kadar anlatsan da cümleler kalýr noksan
Þefkat ve merhameti sonsuz olan Rabbinden
Böyle bir Anne sana; bizlere lütuf, ihsan

Mustafa Gül (Hamdi)
(13.11.2017)

Sosyal Medyada Paylaşın: