V a h ş i M e d e n i y e t
Ruh kalýbýnda esir, tene isyanda suret,
Uyku da neden hala fikir ve akýl; hayret!
Neslini inkâr ile garba dönmüþ hayali,
Yoktur cebriliðinin cihanda bir emsali!
Utansýn soysuz tarih, bu vahþi medeniyet;
Utansýn yüzsüzlüðün girdabýnda kemiyet…
Asým’ýn nesli bile þimdi suskun ve yetim;
Nasýl yaþýyorum der hala kemiðim, etim...
Dayan birazcýk daha mahzun ve öksüz millet,
Bir gün bitecek elbet çektiðin bunca zillet.
Anlatabilmek ona; neyi, nasýl ve niçin…
Ancak kendisi olur koskocaman bir hiçin!
Sonsuz bir bekleyiþti asýrlar süren uyku;
Hangi kuvveti yenmez varlýðýndaki korku?
Yeter ki dimdik dursun karþýsýnda hür baþýn;
Boðacaktýr bu küfrü aðlasan da; gözyaþýn!
Kibrinin kýskacýnda periþan azgýn fikir,
Haydi, bulandýr akan suyu; temizlensin kir!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.