Zero Şaya / HÜZNÜN SESSİZLİĞİ
þikayet ettim kendimi,içimdeki sana
sýzý doluyordu sesime,
titriyordu beynimin küçük sevinçleri
hava pus ve sis içmiþti büyüdüðüm saatlerde
sarhoþtu çaðlar ve zamanlar
sis basmýþ bir sonbahara benzerdi vurulup gidenler
gözlerim bir kör sevda tutkunu
celladýma uzatmýþ boynumu
arkamdan küfredenler.
þikayet ettim seni,içimdeki sana
gözlerime baktý gözlerin
bir çift günah dökülürken yere,
sessizlik alýp götürdü seni
sancýsý yorgun bir þarký yüreðin kýyýsýnda
batýþýmý seyrederken,
çocuklarýmýz ölüyordu,öykülerimiz sancý yiyordu
oysa tüm yýkýmlarýn resmini çizecektim
kirlenmemiþ bir hayalin þarkýsýný söyleyecek
sonra ölecektim.
þikayet ettim seni,içimdeki sana
ve tanrýya neden bu kadar benzersin
öldürülmemiz tanrýya benzediðimizden mi
halbuki herþey ve herkes ancak kendisine benzer
hayal insanýn düþmaný deðil
içimizdeki kýrlarda gezer
nedir peki bu fýrtýnalar
nasýl bir þarkýdýr öyle içimdeki seni ezer.
hayali için ülkeler aþan þairden geriye ne kald ki,
hayaller gizli kumsallarýnda gömülürler hayatýn
Yusuf için bahar gözlü Züleyha’mý sandýn onu
þimdi namlusu olduk insandan silahlarýn.
þiir,herkesin içinde olduðu bir kalbe karþý savaþtý
ve yenildi,
direnmiyorum artýk
üç-beþ gramlýk direncim daha var
siz beni alýn götürün þaþkýn düþler
ben bu kavgayý sürdüremem mahþere kadar.
kalbin yamaçlarýna insan yýldýrýmlarý düþmeyegörsün
ölmeye baþlar insanýn ordaki ötekisi
böcekler de örtüþünce
görünmeye baþlar mahþerin ilk atlýsý.
üç-beþ gramlýk sabrým daha var
saklanmýþ derinliklerime onurum,susar
yutkunur kendisini,sýrtýndan vurulmuþtur
hýncýndan kan kusar;
durmayýn öldürüm beni.
„kaybedecek birþeyin yok artýk
kaç zaman aþýn da piþmez
tok baþa bela yalnýzlýk
yüreðin incimiþtir,hayalin peþine gitmez.“
þikayet ettim seni,içimdeki sana
„bir ýrmak akmýþsa
kahkahalar günahlarla yýkanmýþsa
ve asaleti boyun eðdirilmiþse sevginin
ve artýk hayat sevgi ile yürümüyorsa
ve savaþlara tutunsa insanoðlu
o zaman yýkmasý için kesin emir verilmiþtir
mahþerin dört atlýsýna“
yokluk beni vurur,hýrsýnýz beni vurur
içimdeki isyanlar çýðlýk olup
dilimin uçurumlarýna
intahar için gelirler,
yarým býrakýlan þarkýlarý
sýrtýma baðlayýp öyle ölüyorum.
þiirlerime sorsan
insan savaþlarýný yazarlar
yüreklerinin nasýl kanadýðýný bir bilsen
yapayalnýzken arkadan vurulduk ben ve gölgem.
Zeki Nurçin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.