BENİ BENİ
Yarým kalmýþ aklýma misafir olduðunda;
Gözlerin ah gözlerin küfelik eder beni…
Dertleþtiðim kadehe son yudum dolduðunda;
Bir þarapcý cebinde metelik eder beni…
Yetimin yüzlerinde tebessümler sýrýtýr;
Paramparça yürekte nice neþter kýrýtýr;
Sabýr denen daðlarý bir gözyaþým eritir;
Mutluluk peþrevinde son delik eder beni;
Hep seni arayacak gözlerimde tek kusur;
Ýnsaným lan insaným ne kaleyim ne de sur;
Baþköþeye oturur uyku denen mendebur;
Hafta neymiþ ay neymiþ gündelik eder beni…
Merhameti men ettim ayrýlýk sözlerine;
Kurban diye yatýrýr yokluðun dizlerine;
Gelsin diye bakarken ölümün gözlerine;
Þah damarda gezinen saf çelik eder beni…
Kör talihim kör iþte çektiðimi bilirde;
Kýrkta yýlda bir olsun hatýrýna gelirde;
Çektiðimi seneler makamlara bölerde;
Hicaz, segah bir yana buselik eder beni…
“Yarým kalmýþ aklýma misafir olduðunda;
Gözlerin ah gözlerin küfelik eder beni…”
Ali ALTINLI – 12.11.2017
Saat: 22:54
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.