Üzülmezdim Vallaha ‘ kâfir’ olaydı(1)

Üç beþ soysuz yüzünden, elimi
Terk eyledim; Þehrim ile sýlamý
Yüzü dost; Kalbi hainin çalýmý
Mevki, makam; Elimden eyledi

Siyaset pazarý; Çok yüzlü yaþar
Gönül kazaným, kaynayýp taþar
Kötülerin yaptýðý, aklýma düþer
Kulak asmadým, çoklarý söyledi

Kimi kötü, kimi kötülüðü örter
Arasýnda ne fark var, alkýþ tutar
Zayýflar ceza görür, güçlüler yýrtar
Ta ezelden beri ;Adalet böyleydi

Daraðacýnda masumu asar ise
Gönül; Adalete, nizama küser
Bilmezler konuþtu, bilen susar
Keþke; Bilgisi, belgesi olaydý

Hayallerimle sorguya tutuldum
Sistem zarý hilebazmýþ, ütüldüm
Bürokrasi pazarýnda, satýldým
Kadir kýymet bilen biri alaydý

Topal olan kanun; Bize ulaþtý
Gov Kaybet delil, Hüküm yýlýþtý
Kimler ezmediki ,bu can alýþtý
Filler çimene bastýðýn bileydi

Güneyliyim, Ankara’da üþürüm
Bir güzelin sevdasýný taþýrým
Ýlahlara kurban; Ola, ola yaþarým
Kerbelalarýn sonuncusu olaydý

Sistemin sam yeli, soðuk eser
Baþýmýzý siyasetin kýlýcý keser
Üzüldüðüm; Abi diyen, ipim çeker
Bari Hasmým, merdane geleydi

Kanunlarýn yapýldýðý yerdeyim
Asýlým; Vekil elinden dardayým
Ey Rabburrahmaným; Zardayým
Kullarýn yamuk olmayaydý; Nolaydý

Yarsuad; Kendi halinde bir kuldu
Þahitler dinden, kendi maldan oldu
Asýp, kesenleri; Müslüman kuldu
Üzülmezdim Vallaha ‘ kâfir’ olaydý(1)




1- NOT ;Uzak ve yakýndan ayný deðerleri savunanlarca; Öldürülen, incitilen insanlar; Daha bir baþka üzülüyorlar….Þöyle ki;

SAHABE’den Amr (ra) anlatýyor:
Hz. Ömer (ra) hançerlendiði sabah ben ayaktaydým. Onunla aramda sadece Abdullah b. Abbas vardý.
Ýki saf arasýndan geçince arada durup bakmýþtý. Bir boþluk gördü ve ‘Saflarý düz tutun’ dedi. Sonra önce geçip tekbir getirerek namaza baþladý. Ýlk rekatta cemaat toplanýncaya kadar, Yusuf veya Nahl suresini okudu. Ruküye gitmek üzere tekbir getirmiþti ki, o esnada hançerlendi. O anda ‘Köpek beni yedi’ diye bir ses iþittim. Ýranlý köle, elinde iki aðýzlý bir býçak ile kapýya doðru fýrladý, saðýnda solunda kime rastladý ise hançer sapladý. O gün cemaatten on üç kiþiyi yaraladý. Bunlardan dokuzu zehirli hançerle öldü. Bu durumu gören Müslümanlardan biri, katilin üzerine bir elbise attý. Ýranlý köle yakalandýðýna kanaat getirince hançeri kendisine saplayýp intihar etti.
Hz. Ömer (ra) yaralý olmasýna raðmen Abdurrahman b. Avf’ý tutup öne geçirdi. Hz. Ömer’in (ra) arkasýndakiler de benim gördüklerimi gördüler. Mescidin yan tarafýndakiler ise ne olup bittiðini anlayamamýþlardý. Abdurrahman b. Avf (ra) cemaate namazý kýsa bir þekilde kýldýrýp tamamlattý.
Hz. Ömer (ra) mihraba uzandý. Yanýndaydýk. Sordu:
- Ey Ýbn-i Abbas, bak bakalým beni kim yaraladý, dedi.
Ýbn-i Abbas (ra) bir müddet dolaþýp döndü ve:
- Muðire b. Þu’be’nin kölesi, dedi. Hz. Ömer (ra):
- Halbuki ben ona doðru olaný ve iyiliði emretmiþtim, dedi ve ilave etti:

- Ölümümü, Müslümanlardan birinin eliyle yaptýrmayan Allah’a
hamdolsun.

Abdullah (ra) devamla þöyle anlatýyor. Hz. Aiþe (ranha) annemiz:
- Allah Rasulü’nün yanýnda kalan bir kiþilik yeri kendim için ayýrmýþtým. Lakin bugün Ömer’i kendime tercih ediyorum, dedi. Ruhu kabzedilince, onu aldýlar, yürüyerek Hz. Aiþe’nin (ranha) odasýna kadar geldiler, Abdullah (ra) selam verip:
- Ömer izin istiyor, dedi. Hz. Aiþe (ranha):
- Alýn içeri, dedi ve derhal içeri aldýlar. Ýki arkadaþýyla birlikte oraya defnedildi.
(ALINTI)




Sosyal Medyada Paylaşın: