Mehmed’im biz dönerken hep kitaptý bavullar
Daha çok raðbet görüyor, zurnayla davullar.
Mehmed’im, burada herkes birbirini yaftalar.
Net doðrularý hiç yoktur, ahlaken araftalar.
Burada gözler açýk ama boþluða bakar.
Küçük bir deliðe oluk oluk para akar
Ülkemde çok cahil, aptal vardýr þu kafada:
Bilimselmiþ bir þey, anlaþýyorsa bir defada.
Burada her kanalda ayný yüz, ayný adam var
Hiç uyumuyor galiba, sabah var, akþam var.
Peþinden koþuyorlar, omuzlarda kamera
Burada gözboyama, tabasbus on numara
Mehmed’im anlamadým nasýl bir yer, burasý.
Nere baksam karanlýk, sönmüþ ilmin çýrasý.
Mehmed’im gel köyüme, kitaplarý yakalým.
Ýþe yarýyorlar mý, küllerine bakalým.
Ýtibarýn sanma ki bilgin, namusun kadar.
Düþünme, okuma kitapla olma alakadar.
Herkesten çok hem Batý’yý biliriz hem Þarký
Ýlme ciddi tapmasýdýr Garbýn en büyük farký
Kardeþim! Burada güneþ sývanmýþ balçýkla
Nasýl olmuþ, biliyorsan bari sen, sen açýkla!
Mehmed’im, çok özledik Mayersch’i hem de çok.
Sordum, Gaziantep’te onun benzeri hiç yok.
Mehmed’im, kölesinin dinine girmez efendi.
Bunu anlatalým dedik; nefesimiz tükendi.
Allah’ýn deðil ancak adamýn varsa ekmek var.
Burada herkesin önünde, boyun bükmek var.
Bu ülkede herkesin, -ci, -cu soneki vardýr.
Dikkat et konuþurken, hepsinin tiki vardýr.
En sevdiðim insanlar, yalan söylüyor bana
Bilmiyorum acaba çok mecburlar mý buna
S / ÂYE 11 KASIM 2017 / ESKÝÞEHÝR