Evlerine dönünce, Benekli, Maviþ, Sarý
Miyavla yankýlandý odanýn dört duvarý
Simya þöyle bir baktý sýcacýk yuvasýna
Hayli hasret kalmýþtý buranýn havasýna
Yavrular yastýklarý, attý sedirden yere
Yerden de usanmadan taþýdýlar sedire
Seyrederken Cemil bey atýverdi kahkaha
Ve bu mutluluk için, þükreyledi Allah’a
Hemen mutfaða girdi, karný zil çalýyordu
Simya’ysa boþ masada Maviþ’i yalýyordu
Dolaptan bir litre süt, biraz da ciðer aldý
Hepsi nasýl olduysa, bu defa sessiz kaldý
Ama kabý koyunca hücum ettiler süte
Doyduklarý için de dokunmadýlar ete
Sýrtlarýný dönerek camdan vuran güneþe
Mutfaktaki divanda, kývrýldýlar peþpeþe
Yaþlý adam sessizce, yürüyordu mutfakta
Çünkü en çok sevdiði üç bebek uyumakta
Onlarýn sayesinde þenlendi boþ hanesi
Artýk sýkýlmak için, kalmadý bahanesi
Keyfi yerine geldi matemli akþamlarýn
Kökünü kazýdýlar hüzünlerin, gamlarýn
Cemil bey hazýrladý, ekmek arasý peynir
Dedi ki: »Bu saatte ancak iþte bu yenir.«
Karnýný doyurunca duþ aldý acelece
Ýyice sesizliðe, gömüldü dilsiz gece
Yataðýna uzandý ve yorganla büründü
Dýþarýdan sadece burnu, baþý göründü
Derken önce yavrular, geldi sonra Simya
Fena korkup kaçtýlar gýcýrdayýnca somya
Eþikte beklediler ama birkaç dakika
Yaklaþtýlar yataða etrafa baka baka
Zýpladýlar üstüne ve yattýlar kenara
Yaþlý adam uyanýr gibi oldu bir ara
Sarý, uzanýverdi tam burnunun ucuna
Ýçten seven katlanýr cefanýn sonucuna
Sabah olunca öttü Cemil beyin horozu
Yavaþ kalktý uyanýr, diye üç þirin kuzu
Ellerini, yüzünü, yýkadý lavaboda
Kediler uyuduðu için sessizdi oda
Dýþarý çýkýp da tam yürümüþken mutfaða
Yavrular koþup geldi, dolandý her ayaða
Cemil bey yavaþ yavaþ açtý buzdolabýný
Seviçten zýpladýlar, görünce süt kabýný
Ocaða koydu sütü, biraz ýsýnsýn diye
Asla kýyamýyordu üç sevimli kediye
Belki de zarar verirdi diþlerine soðuk
Üþürse çýkabilir, sesleri boðuk boðuk
Sütü ýsýttý, sonra tam önlerine koydu
Onlar içerken adam iki patetes soydu
Dilimler kýzarýrken, kapaklý bir tavada
Kabuklarý topladý, rengi yeþil kovada
Mutfaðýn perdesini kaldýrýp göðe baktý
Mis gibi hava vardý; sonra önlüðü taktý
Hemen bulaþýklarý, yýkayýp duruladý
Ardýndan tabaklarý bir bezle kuruladý
Kýzardý patatesler, demlendi sabah çayý
Güzel bir kalvaltýydý günün et tatlý payý
Dolabýndan zeytini, sonra peyniri aldý
Yerken biraz maziye, biraz âtiye daldý
Simya onu seyretti üç dakikadan fazla
Bir de uðraþýyordý, üç þirin yaramazla
Mav deyince kendine geldi Cemil bey birdenΩ
Sonra da sað dizine aldý Simya’yý yerden:
»Bir bakalým bandaja…Þimdilik yok bir kayma.«
»Yavrularýn oynasýn; sakýn onlara uyma.«
»Açýlmasýn bandajýn, yoksa mikrop kaparsýn.«
»Yine hastalanýrsan, maazallah, ne yaparsýn.«
Yaþlý adam bakarken, gözün sargý bezine
Simya bir defa döndü; sonra yattý dizine:
-Dikkat ediyorum, mümkün olduðu kadar.
-Güzel sahibim benim size teþekkürüm var.
-Tedavi ettirdiniz, görmeyen þu gözümü
Cemil bey: »Unutma sen deðiþtirdin özümü«
»Allah çok güzelmiþ de farkýnda deðilmiþim.«
»Senelerce namazda boþuna eðilmiþim.«
»Heyecan duyamadým, kalbim ölü gibiydi.«
»Manevî yaðmur yoktu, Gobi çölü gibiydi«
»Dostuna gider misin diye sorsan Cemil’e.«
»Ýnan giderim sarýp, gözyaþýmý mendile«
»Bu güzel yavrularýn, O’nun bir armaðaný.«
»Hediye gibi görmek gerekir her doðaný.«
»Teþekküre gerek yok, sen yeter ki iyileþ.«
»Görmeni bekliyoruz ben ve üç þirin kardeþ«
Simya ayaða kalktý:»Þunlara bir bakayým.«
-Ýzninizle biraz da bahçenize çýkayým.
Simya yere zýpladý, sonra döndü geriye:
-Efendimiz hiç bakmaz elbiseye, deriye.
Cemil bey gülümsedi: »Sadece özümüze.«
»Hatta iltifat etmez, eylemsiz sözümüze.«
»Bir bardak çay alayým, ocak hâla yanýyor.«
»Ondan biraz içersem, bedenim uyanýyor.«
Cemil bey açýk çayý, doldurdu bardaðýna
Sonra gittiler hemen bahçenin çardaðýna
Örümcek aðý gibi sarmýþ bað çubuklarý
Yere dökülmüþ içi boþ ceviz kabuklarý
Görünüyordu güneþ dallarýn arasýndan
Cemil bey oturunca yaktý sigarasýndan
Masanýn üzerine koydu çay bardaðýný
Ýzmariti emerken, büzdü her dudaðýný
Tam içine çekerken acayip bir ses duydu
Yarým çay bardaðýný tahta masaya koydu
Ve dýþarý fýrladý…Etrafýna bakýndý
O sesin geldiði yer ona hayli yakýndý
Kiraz aðacý vardý, kenarýnda bahçenin
Uçtuðunu fark etti birden yedi serçenin
Altýna kadar geldi, tomurcuklu kirazýn
Tam ortasýnda buldu kendini výz, výz, výzýn
Kafasýný kaldýrdý, bir de ne görsün gözü
Gördüðü karþýsýnda yoktu diyecek sözü
S /ÂYE 11 KASIM 2017 / ESKÝÞEHÝR