AH BE GÖZLERİM!...

Ah be gözlerim, ne dalýp durursun öyle...
Sanki sevgiliyi uzaklardan getirecekmiþcesine.
Ne de güzel olurdu akþam güneþinde,
Ankara’nýn en güzel manzarasýnda, çay içseydik birlikte.
Saat çeyrek kala da kalsaydý,
Güneþ hafiften ýsýtýrken,
Ankara’nýn bize tatlý ama serin ayazý esseydi.
Üþüseydik biraz ama muhabbetle ýsýnsaydýk..
Çok mu þey istemiþ olurdum?
Özlemimi dindirmek kolay mý olurdu bilmem ama
Zamani durdurup o anda kalmak isterdim seninle.
O güneþ hiç batmasa,
Ve biz seninle dertleþsek.
Yýllarýn verdiði yorgunluða inat,
Birbirimizin gözlerine bakarken,
Yaþanan kötü günleri unuttuðumuzu haykýrsak.
Seslere,dertlere,insanlara ve bize inat sessizce.
Çok þey istemiþ olmam bence,
Hangi terkedilen sevgili özler ki dünü hasretle.
Ben seni her unutuþumda türkülerle tekrar sevdim,
Beyaz bir kurdele takýp aþkýmýn göðsüne,
Salýna salýna sensizliðe yürüdüm sessizce.
Bak ne de hüzündeymiþ yarin.
Sensiz geçen her gün ölümü özledikçe,
Akar gönlümden gözüme yaþlarým aðladýkça,
Eee yarim gelip görmen lazým bendeki seni.
Sosyal Medyada Paylaşın: