En aðýr uykularda Þafaklar zafere gebe. Beni uyandýr da göreyim, Ýntikamý alýnan bebe...
Sabahlarý soðuk belki Sakallarýn býyýklarýn donmuþtur. Pýrpýr eden yüreðine, Bir alaca kartal konmuþtur. Sývazla tüfeðini okþa, Yalnýz ve yalnýz düþmanýna konuþtur.
Bizim bu ülke bizim; Ey Rus,buna kendini alýþtýr.
Gelirimiz az belki, Belki üç beþ kuruþtur. Vicdanýmýz çok zengin, Milyarlarca barýþtýr. Senin aklýn gitmiþtir,boyunsa bir karýþtýr.
Hilal olmuþ ay’ýmýz, Sulara þavký vurur. Ondan mahzunluðumuz, Bir kurt gönlünce ulur. Bak bakalým geriye, Kim gelmiþ,kimler kalýr. Gidenlere iliþme, Kalanlara ya sabýr.
Eyüp hep sabýr idi, Davut Süleyman sabýr. Yusuf’u unutma ki, Ortadan kalksýn kahýr.
AHMET ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Zeytinci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.