Deftere düþen þiir olduysan
Baþlangýcýn ezel, sonu ebedidir
Ýki denizin birleþtiði yer
Bazen geceye güneþ
Bazende buluta rehin düþersin
Bedenin bu dünya, bela evidir
Ruhun öteki dünya
Sevinç ve mutluluk yurdudur
Ellerinde kalabalýk bir þehir
Gözlerin bir durak
Gönül menziline giden yola atar mýsýn beni?
Gece karanlýklara büründüðü zaman
Seherini arayan mecnuna
Gözlerinde bekleyene bir umuttur varlýðýn
Yüzünü dön bana
Ayna eyleyip dünyaya baksam
Süretinden mana, ruhuna kanat taksam
Ki kaf daðýnýn eteðinde
Öd aðacýndan sana bir köþk yaptým
Eðer cennet diliyorsan güzelliðinden
Þu daracýk bedenimde huma kuþu gibi
Hapis yatan canýmýn esenlik kanadýný açýp
Gönlümü bahçen eylerim
Soðuk gecede ateþsin þöminede
Uzaklaþan üþür
Ýçine düþen yanar
Hep iki adým ötende beklerim
Sönmeyesin diye odun olurum
Sen sarýsýn sonbahar
Yeþili gözlerin ilkbahar
Tenin kar yaðmýþ bir mevsim gibi öyle pak
Bir nefesinle haraketlenen gönül
Bütün sahilleri seyran eder
Sen alemin özü, göklerin tacý
Ýyilik ve güzellik madeni
Beden zeminine düþen yýldýz
Ýlahi aþkýn tecellisi gibisin
Nergis gözlü, lale yanaklý
Þimdi nerdesin?
Yoksa içimde ölen mezar üzerinde
Açan Nergis ve Lale sen misin?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.