GÖRÜYORUM

GÖRÜYORUM

Pencerem açýlmýyor.
Gece karanlýðýnda.
Yýldýzlar birbirne bakýyor.
Hepsinin bir yüzü aydýnlýk.
Bulutlar aðlýyor.
Yarimin gözleri parlýyor.
Ay ufukta .
Bunlarda ýþýðý görüyorum.

Þimþeklerde ateþ akýntýlarý.
Ormanlar yanýyor.
Geceyi yaran çýðlýklar.
Parçalanmýþ yüreklerde kaldý analar.
Ocakta yanan alevlerde.
Üþüyen çocuklar görüyorum.

Uydularla bizi uyuttular.
Gökte yaðan yalanlar.
Aslýna bakmak gerek.
Evreni kaplamýþ.
Örümcek örülü kafalar.
Zevk için deðildir kadýnlar.
Sayýlarýný bilemdiðim canavarlar.
Görünmeyen þeytaný taþlarlar.
Kör olmuþ çýkarýcalar görüyorum.

Oturduðu döþeði kesenler.
Ne yaptýðýný bilmezler.
Ýlimsiz, bilimsiz yürüyenler.
Seyid Oðlu der yolu kaybederler.
Neden Dünyayý yönetir edebsizler.
Sesi çýkmayan kalabalýklar görüyorum.

8 Kasým 2017 Berlin Ali Koçak

Sosyal Medyada Paylaşın: