Hüzün çiçekleri açtý Çýnaraltý’nda bu gün
Ve içimdeki þiirler öldü
Defnettim bütün kelimeleri
Elimde bir iðne, kefen dikiyorum anýlarýma
Sürdüm sitemlerimi sinemdeki namluya
Bulutlar nemini dökerken üstümüze.
Güneþin ýþýklarýný söndürdüm kül tablasýnda
Çýnarýn gölgesinde boðuldu izmaritler
Kýrýldý kadeh al þarap döküldü Çakallarýn üstüne.
Hey garson bakar mýsýn?
Fark ettin mi yeþil duvaklý gelin türkü söylüyor bize
Hem aðlar hem giderim diyor çýrpýnan Karadeniz’e koþarken.
Hüzün mü yaðdý kirpiklerine?
Neden bu buðulu bakýþ?
Suskunluðu mu yuttun ansýzýn
Haydi, anýlarý tokuþturalým bu akþam
Geçmiþe gidelim geceyi koynumuza alýp.
Bak tren düdük çalýyor
Gecikmeyelim, zaten hep geç kalmadýk mý hayatta?
Irmak boyunda kol kola gezen sevdalýlarýn
Çitlettikleri sevgileri süpürelim
Çöp kutularýndan gazoz kapaklarýný toplayalým
Ters çevirmece oynayalým çocukluðumuzdaki gibi.
Ay doðmuþ gördün mü?
Gümüþ bir tepsi sanki
Ýçini boþaltýp çember çevirelim yine tozlu sokaklarda.
Yýldýzlardan taç örüp sevgilimizin baþýna takalým.
Topladý eteðini Yeþilýrmak’tan Harþena
Dans etmeye baþladý yapraklar
Semaver dumaný sýzýyor akþamýn serinliðine
Masal þehir nefes alýyor derinden
Bir adam öksürüyor kurtulmak için kederinden.
Yalý boyu evlerin bacalarýndan kahkahalar tütüyor
Bir kadýn camdan küfürleri döküyor ýrmaða
Ve çocuðunun alnýndaki ateþi…
Bu ne kalabalýk, bu ne ses yoðunluðu
Fýsýltýlar, sevda sözcükleri uðulduyor kulaðýmda.
Kahveyi çýnlatan bu müzik ne
Duymamýþtýk deðil mi çocukluðumuzda?
Trt dinlerdik pilli radyolardan
Sabahlarý türküler Nida Tüfekçi’den
Hazýrlanýrken okula can verirdi bize
“Gemilerde talim var, bahriyeli yârim var.”
Suluova Amasya arasý ne kadar da uzun gelirdi
Minibüsün teybinden dinlerdik Orhan Gencebay’ý
Radyolarda yasaktý o dönemler.
Zar zor yetiþirdik her gün okula
Amasya lisesinin kapýsýnda gizliden izlerdik kýz arkadaþýmýzý
Göz göze gelmeye bile utanýrdýk
Þimdi öyle mi ya, bir bak çevrene…
Ýhtirasý gömmüþler avuçlarýna
Ne Ferhat’ýn deli sevdasý var,
Ne Mecnun’un kutsal baðý…
Öðlen tatilinde Beyazýt Camisine koþardýk
Kaçýrdýklarýmýzý ifa etmeye
Asýrlýk çýnarýn altýnda çantamýza koyduðu
Helva ekmeði yerdik annemizin.
Buram buram kebap kokuyor burasý
O zamanlar adýný bile duymamýþtýk deðil mi?
Biz de isteyelim mi birer tabak?
Hey garson!
Hey garson, bize de bakar mýsýn?
O kadar kalabalýk ki duymadý sanýrým
Amasya akmýþ buraya.
Hatýrladýn mý bir gün okuldan kaçýp Tersakan’a gitmiþtik yüzmeye
Üstümüz çamur olmuþtu
Kýzmasýn diye annem yalan söylemiþtik yeminler içerek
Gök delindi Amasya’da çamur yedi sokaklar
Sokaklar deðil ama biz yemiþtik dayaðý…
Hatýrladýn mý Sel Aðzýný?
Heykel falan yoktu o zaman
Ýki ticari taksi birkaç faytondu müdavimleri
Sahi neden hiç binmedik faytona
Dedim ya hep geç kaldýk hayata
Tutamadýk bir türlü geminden
Þahlandý her yaklaþtýðýmýzda deli atlar misali.
Bahçeleriçi bahçeydi o zamanlar
Göðe uzanan eller gibi evler yoktu
Kenardaki yaban güllerinden kurtulabilirsek
Misket çalmaya girerdik, bazen yakalanýr kaçar
Bazen doyardýk mis kokusuna.
Bak garson bu tarafa bakýyor bir de sen iste
Susuyorsun neden hiç konuþmadýn?
Hey garson, gelir misin?
Yanýmýzdan gelip geçti görmedi bile…
Okkalý bir küfür edeceðim þimdi
Herkes görecek beni…
……!
Kimse fark etmedi, hayret
Neden duymuyorlar bizi
Ruhlarýmýz mý birleþti Çýnaraltý’nda
Onlar mý ölü
Yoksa biz mi ölmüþüz çoktan?
Biz ölü müyüz can dostum
Ölmüþ müyüz biz?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! VEZN-İ AHAR SARMAŞIK MEHMET’İM