Aşk bir okuldur, insanları ölüme alıştıran..

Aþk okuldur sevenleri ölüme alýþtýran
kanatlarým olsaydý uçardým
bulutlarýn üstünde;
sayardým gökteki yýldýzlarý bir bir
kimbilir belki mutluluk duyardým kuþlar gibi kaygýsýz
ah bu ýþýklar fersiz neye yarar
bu hava bu sonsuz boþluk
bitmeyen sessizlik
ama içimi bir huzursuzluk kaplar geceleri
gökgürültüsü boþalýr daðdan daða;
aðýtlar
nasýl avunmalý ýþýklar kararýnca
mahmuzlaþýr gibi olurum
oturduðum yerde
insan nerede doðarsa doðsun;
her doðum günü derttir
her doðana.
kuþlar þenlik yapýyor sabahla,
ovalarda, daðlarda, ormanlarda akan dereler mutlu,
sularý berrak
bulutlar sevinçli güz hüznü dingin.
acýlardan doðan boþ sevinçler,
ah tatlý yaþam!
ikiyüzlü her þey yalan
yalan bu dünya dedikleri
sýrrýný aynalardan almýþ
duruyor baþaþaðý doðmalarýmýz aðlamaklý.

her söz ne kadar tanýdýk!
anýmsatýyor daha önceden yaþadýðýmýz
sancýlý doðumlarý, içimizdeki masalý özlüyor çocuk yanýmýz
hatýrlarmýnýz çocukken uykumuzda nasýl uçardýk
kuþlar gibi ve mutluyduk akan ýrmaklar gibiydi düþlerimiz...
ve hayat bir okuldur
devamsýzlýðý tutanaksýz...

aþk bir okuldur insanlarý ölüme alýþtýran...

Nurten Ak Aygen
08/11/2016
Sosyal Medyada Paylaşın: