AH SONBAHAR

Ah sonbahar!
Üstüme baþýma bulaþtýn iþte,
Besbelli oluyor mu senden kopamadýðým?
Sadece ufacýk bir hakkým vardý, onu aldým...

Sarýlara, kurulara dolandým,
Gri bir renk varmýþ da tamamen o renge baðlandým,
Toprak koktu tüm saçlarým,
Papatyasýz mevsime inat yine yine baharým...

Ah sonbahar!
Kasým’da geldi,
gidiyorsun iþte,
Hýrkama kýþý ve ayazý sar,
Hiç býrakma ayrý düþsün sarý yapraklar,
Topraðýna býrak, hepsine söyle kavuþsunlar...

Son mevsimindeyim kuþ cývýltýlarýnýn,
Son türküleri okunuyor yar turnalarýnýn,
Meskeninden kopmak zordur aþýkýn kanadýnýn,
Gidecek elbet artýk ,
sýra solgun kýþýn...

Git turnam!
Beni merak etme,
Kýþýn yorganý serilecek üstüme,
Tufanýn koptuðu daðýn eteðinde,
Belki mor bir kardelenle,
Türkülerimizi söyleyeceðiz
Þiirlerimize nefes vereceðiz,
Ya da çýtýrdayan bir sobanýn dibinde,
Veyahut demli bir çay eþliðinde,
Sazýn sözün telinde,
Uðultusunu duyduðumuz savruk esen yelde...
Yani demem o ki beni merak etme
Sevda yine güzel baþka mevsimde...

Aybüke
Sosyal Medyada Paylaşın: