SON MATEM

Son Matem / Buket Gülekoðlu

Kimsesizliðin çýkmaz sokaklarýný adýmlamýþsa yüreðin
Ne ruhundan hayýr vardýr ne bedeninden senin.

Zýrh üstüne zýrh eklediðini sanarken dünün
Gölge gibi sürüklendiðini göreceksin bütün bütün.

Günsüz, güneþsiz kalmaktan çok daha ötedir vaziyet,
Kalbindeki umarsýz düðümler boðazýna varýnca anlayacaksýn elbet.

Dur durak bilmez seyyahýn alnýndaki mühür
Mutlak acýya talim bedeni üzülerek görür.

Kafa tutsan da aðzý zehir kokan hýrçýn dalgalara
Dayanamayacaksýn ruhundan kalbine vuran katil fýrtýnaya.

Parçalasýn pençeleþmiþ ellerim bedene bürünmüþ canavarý,
Vuslata varana dek yaþatsam hicran dolu anlarý.

Ömrünün kýrýlgan noktasýnda bir kibrittir yanan,
Karanlýðýn içinden uzanan eldir sana parlayan.

Su diye kana kana yudumlarken gecenin matemini
Uzaklardan görecek, irkileceksin vakitsiz kurtulamadýðýn biçare sesi.

Saatlerin sýzlatan yakasý her an daralýrken
Kavrayacaksýn bin býçaðý, çýkaramayacaksýn kalbinin derinlerinden.

Kýyý aðýrladý sonunda sana adanmýþ o sandalý
Saçlarýndan tutup çekerken sonsuz kere arzulayacaksýn tüm sýzlandýklarýný.

Aðlamalar, haykýrmalar bile artýk sana sýrt döndü,
Dünün, bugünün, yarýnýýn bir balon misali söndü.

Nihayet! Vazgeçemediðin sevgilin boþluðun koynundasýn bundan sonra,
Benliðine dair ne varsa yabancý oluyor bir bir sana.

Yalnýz son matemin kalacak semada senden,
Onu bile dinlemek arzusuyla kavrulacaksýn göklerden ya da yerlerden.
Sosyal Medyada Paylaşın: