oyuncak köpekleri gezdirir kadýnlar... adamlar meydan kuþlarýný, kanatlarýný-göz-kýrpýþtýran uçmanýn büyüsüne kapýlmýþ çocuklardan ve kedilerden saklayan zaman...
zaman dediðin ne ki? kül rengi bir aralýk sapsarý bir haziran bir güneþi bir baþka güneþten ayýran...
sabah ezanýndan örülmüþ duvaðý açýlýr... titreyen parmaklarýyla kýz-oðlan-kýz bir günün dökülür insan soyunun çatlamýþ yüzüne... çimen kokar var olmak, dað eteklerinden uçsuz düzlüklere bu düðün baþka düðün...
bu düðün, oyuncak köpeklerin ve kuþlarýn meydanýnda dünyadaki son canlýnýn kekremsi yalnýzlýðýnda bir cep saati bütün buluþma vakitlerinin üzerine katlanýrken usulca cennetle cehennem arasýnda
günahsýz çocuklardan sevapsýz çocuklara uykusuna daldýðýmýz bu rüya araf üzre bir yoldur, gidilir... kim ne derse desin güzellik bir eylemdir!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tayyar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.