Yol/umdun

yollar çýkmaz sokaktýr
uzun ve ince
yola bir yol inince
yollar yola ilhaktýr
gidilmeyince

her þekil her biçimden
bilinse yürek sýzýn
“kaný donar kansýzýn”
yollar geçer içinden
ansýzýn

yol üstünde inceden
saçlarýma þiir yazýp durdular
bir “üçüncü tekil” ile vurdular
onlar zaten önceden
vardýlar

yola taþ döþenmeden
sigarasýz aç susuz
çýrýlçýplak uykusuz
beklerim üþenmeden
kuþkusuz

ar ettim yolu
yoldan önce vardým ben
senden önce gördüm ben
var ettim yolu
kördüm ben

þiir içime akar
alýr dermanlarýmý
yakamazlar da ormanlarýmý
beni bir þiir yakar
yazar fermanlarýmý

aþka giden yolumdun
daðlar taþlar aþtým ben
tam sana ulaþtým ben
benden baþka yol umdun
þaþtým ben

yola düþsem acýksam
heybemde ’laf-söz’ olsa
heybem yansa köz olsa
uzun bir yola çýksam
bir çift ela göz olsa

son sahne son gösterim:
yunus gibi soðuk suda yusunlar
beni yolun kýyýsýna koysunlar
yol kýyýsý kabrim olsun isterim
d u y s u n l a r!


Sosyal Medyada Paylaşın: