İÇİMDEKİ SUS

ÝÇÝMDEKÝ SUS
Ne kadar teselli etmeye çalýþsam kendimi
Boþ verdiriyor içimdeki sus
Sanki gülmek bana suç

Kozasýndan çýkmayý bekleyen
Bir kelebek gibiyim
Ama nedense hiç gelmiyor beklediðim o,gün

Pýnarlarý kýzýl akar düþlerimin
Ateþten ýrmaklar geçer yüreðimden
Vurur benliðimi kimsesizliðim

Döne,döne yuvarlanýrým bir çeliþki kozasýnda
Yol alýp geri dönerim ,bir çile yumaðýnda

Aðlamaya hazýr umutlarým var, benim gibi
Düþer gözlerime hayatýn hiçliði
Kapýmý çalanmý?
Hayýr yok!
Hüznün dýþýnda sancýlar kavrar bedenimi

Umut yolculuðuna dalar gözlerim
Bir uçurum belirir orada dibi olmayan
Suyu kurumaya meyilli
birikintileri çürümüþ bir dere
el sallar sarkýtlarýndan hicranlarýn
o-da anlamýþ demekki çelimsizliðini
hayata azmettirici olmayan hislerimi

batsýn bu dünyanýn yedi rengi
bu yalnýzlýk hayata küstürmüþken beni
süte yoðurt çalsam
tuza dönüþür belli-ki

bir dönme dolap girdabýndayým
kabuslar kaplamýþ gecelerimi
ha bire deþerler yüreðimi
bitsin artýk bu çile yeter
daraðacýnda sallayýn beni
öyle salalar okunsun-ki
ne dost ne düþman anmasýn beni

HÜLYA ÇELÝK

Sosyal Medyada Paylaşın: