çağırıyorlar birini

koþular esiyor uzaklardan kýsrak baþý
memedin zindanýndan mektuplar
bir papatyanýn çaresizliði kesip geçen
küfüne yorgun demir parmaklarý
ezelden söz de öyle affedilmemiþmiydi





buncacýk aðaçlarýn yapraðýnda kuleli taþlarýn yükü
hayret nefes alamýyor bulutlu avuçlar
fýsýltýya deyiverecek þeyin yok
kuyularýn gözlerine çýkan merdiven
duvarýn karnýnda onca tekmenin kýpýrtýsý




0032
Sosyal Medyada Paylaşın: