Kendinden ödün veriyor insan Ve durmadan eksiliyor Ömrünün mateminde acýmasýz sesinin bekçisi oluyor Göðsünün kafesinde ölü bir kuþ gibi çýrpýnýyor yüreði
Gel Ellerinde hapsettiðin çiçeðin silik kokusuyla Dokunsan kendini göreceksin bir kadýnýn elmacýk kemiklerinde Iyi bak onlara Ayna olacaklar karanlýðýn pusu inmiþ sakallarýna
Bir çocuktum belki Ve sen o çocuðun gölgesinde çoðalan ýþýk Ve artýk kalbimin içinde ayak izlerin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mevsimsizşiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.